Γιάννης Χαραλαμπίδης

Ο Καπερνάρος με τα 5,5 μύρια δεν είχε σπάσει το χέρι του από οργή στη φοροδιαφυγή και τη συγκάλυψη; Ένα Όσκαρ Β' ανδρικού στον κύριο... — Yannis Charalambidis (@Charalambidis) November 8, 2013 Ο Τέρενς στο τέλος της ομιλίας του ανέφερε και την ημερομηνία αποχώρησής του απ'τους ΑνΕλ; — Yannis Charalambidis (@Charalambidis) November 9, 2013 Χούντα και Κατοχή είναι όταν η Αστυνομία κι οι εισαγγελείς δεν κάνουν ό,τι διατάζει η Ζωή Κωνσταντοπούλου. — Yannis Charalambidis (@Charalambidis) November 9, 2013 Εσείσθη το κοινοβούλιο και η κυβέρνηση τρίζει από τη λαοθάλασσα. pic.twitter.com/drHZLv7wTx — Yannis Charalambidis (@Charalambidis) November 10, 2013 Από αύριο αυτή η πρόταση μομφής θα είναι το καλύτερο διεθνώς case study του πολιτικού μπούμερανγκ. — Yannis Charalambidis (@Charalambidis) November 10, 2013

Κάποιες σκέψεις σχετικά με όλο το θέμα του χειρισμού των προσκλήσεων στην παρέλαση από τον Α. Τζιτζικώστα κι όσα ακολούθησαν. Ι) Ο Περιφερειάρχης δεν είναι απλώς υπηρεσιακό πρόσωπο, δεν είναι υπάλληλος, για να προσκολλάται πιστά στον τύπο. Είναι πρόσωπο εξόχως πολιτικό, άρα τις αποφάσεις του τις λαμβάνει -και οφείλει να τις λαμβάνει- και με πολιτικό κριτήριο ή αισθητήριο. Έτσι ο Περ/χης Κεντρικής Μακεδονίας βρέθηκε προ μιας αποφάσεως: καλούμε τους βουλευτές Α' και Β' Θεσ/κης της Χρυσής Αυγής στην παρέλαση ή όχι; Όποια κι από τις δυο αποφάσεις να έπαιρνε, είναι μαθηματικώς βέβαιο ότι θα γινόταν στόχος κριτικής και επιθέσεων. Πολιτικώς λοιπόν, επέλεξε να τους προσκαλέσει στην παρέλαση. Ο λόγος είναι και μπορεί να είναι κυρίως ένας (αν δεν είναι αυτός, ο κ. Τζιτζικώστας έχει έλλειψη οξύνοιας και διορατικότητας), ότι σε έξι μήνες έχουμε περιφερειακές εκλογές και ο ίδιος χρειάζεται διαύλους επικοινωνίας με ένα σεβαστό ποσοστό συντηρητικών ψηφοφόρων που έχουν αναπτύξει αισθ...

@xrhstospappas Δύσκολη μέρα για σας αύριο ε; Η αρχή του τέλους του Duce. Και σας χάλασε και την επέτειο της Πορείας προς τη Ρώμη... — Yannis Charalambidis (@Charalambidis) October 27, 2013

Η αντίδραση των Ευρωπαίων στις αποκαλύψεις περί παρακολουθήσεων είναι εντελώς αξιοθρήνητη. Καλά κάνουν οι ΗΠΑ και τους αγνοούν. Αυτό αξίζουν — Yannis Charalambidis (@Charalambidis) October 25, 2013 Η σημερινή ηγεσία της Ευρώπης κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί για να απαξιωθεί πλήρως η ΕΕ, μέσα και έξω απ'τα σύνορά της. Πότε θα το καταλάβει; — Yannis Charalambidis (@Charalambidis) October 25, 2013

Αν στο παρακάτω κείμενο της Αυγής όπου "κεντροαριστερός" βάλεις "εβραίος", πάει άμεσα για το "Der Sturmer". http://t.co/US2IVOWcmb — Yannis Charalambidis (@Charalambidis) October 21, 2013

@EvangAntonaros Αυτό είναι το πρόβλημά σας ολετήρες της χώρας; Για την ουσία εκτόξευσης της δαπανης θα πεις τίποτα; — Yannis Charalambidis (@Charalambidis) October 21, 2013

ΚΚΕ και Αριστερή Πλατφόρμα φτύνουν το "συνταγματικό τόξο" και κάποιοι χρήσιμοι ηλίθιοι συνεχίζουν να το προσκυνούν ως Γκράαλ της δημοκρατίας — Yannis Charalambidis (@Charalambidis) October 18, 2013 Οι χρήσιμοι ηλίθιοι > Ε. Στυλιανίδης: "Η Αξιωματική Αντιπολίτευση δεν είναι άκρο". — Yannis Charalambidis (@Charalambidis) October 21, 2013

Check out @Charalambidis's Tweet: https://twitter.com/Charalambidis/status/391271514622140416

Check out @Charalambidis's Tweet: https://twitter.com/Charalambidis/status/391455007855632384

Check out @Charalambidis's Tweet: https://twitter.com/Charalambidis/status/391566350176768000

Ήταν ακριβώς δυο χρόνια πριν, Οκτώβριος του 2011, όταν ο αναρχοκομμουνιστής αντεξουσιαστής Νίκος Μαζιώτης και η σύντροφος και συγκρατουμένη του Πόλα Ρούπα  αποφυλακίζονταν  λόγω παρελεύσεως του δεκαοκταμήνου της προφυλακίσεως. Λίγους μήνες αργότερα, το καλοκαίρι του 2012,  εξαφανίστηκαν  περνώντας στην παρανομία και χλευάζοντας στην πράξη την δημοκρατία, που όχι μόνο τους εξασφάλισε την κατά νόμον μεταχείριση αλλά και διαχρονικά επέδειξε από επιείκεια ως και ανοχή στους ίδιους και τον πολιτικό χώρο τους συνολικά. Για να δούμε κατ' αρχάς το θέμα σε βάθος χρόνου. Τ ον Απρίλιο του 2010, αμέσως μετά την σύλληψη του Μαζιώτη και των συγκατηγορουμένων του, είχα δημοσιεύσει το κείμενο  "Κράτος Δικαίου και Αδίκου" , σχετικά με την δυσανάλογα των πράξεων επιεική ποινική του μεταχείριση και τις παθογένειες του συστήματος απονομής δικαιοσύνης της χώρας μας. Έγραφα λοιπόν: "Η πολύ πρόσφατη επιτυχία της Ελληνικής Αστυνομίας με την σύλληψη του πυρήνα της τρομοκ...

Τους έχουμε δει όλοι. Προνομιακός χώρος τους οι ζωντανές συνδέσεις πρωινών ενημερωτικών εκπομπών και κεντρικών δελτίων ειδήσεων. Δηλώνουν αγανακτισμένοι, οργισμένοι, αποφασισμένοι, ανυποχώρητοι. Άλλοτε με τον απλό και λιτό τίτλο του πολίτη, άλλοτε -συχνότερα- με τον δικαιωματικά εγκυρότερο του κατοίκου. Κατοίκου μιας περιοχής όπου "τρέχει" κάποιο ζήτημα της επικαιρότητας, μιας περιοχής όπου προχωρά μια επένδυση, γίνεται μια χωροταξική μεταβολή, υπάρχει ένα τοπικό πρόβλημα. Με το λαϊκίστικο πρόσχημα "δίνουμε φωνή στον πολίτη" το μιντιακό σύστημα μας κατακλύζει πολλάκις της ημέρας με δυσθεωρήτου ύψους ανοησίες και ασυναρτησίες, με παχυλή ασχετοσύνη και εύπεπτη ισοπέδωση. Όλα τα σφάζουν, όλα τα μαχαιρώνουν. Γιατί όχι; Άλλωστε στη χώρα όπου ανθεί και θάλλει η φαιδρά πορτοκαλέα "νόμος είναι το δίκιο(sic) του εργάτη". Και φυσικά του φοιτητή, του μαθητή, του συνδικαλιστή, του κατοίκου και δε συμμαζεύεται... Οι πλέον μαχητικοί και αγανακτισμένοι (οι πλέ...

Η δημόσια συζήτηση το τελευταίο διάστημα περιστρέφεται εκτός του θέματος "Χρυσή Αυγή" και γύρω από το θέμα του αριθμού και προσδιορισμού των πολιτικών άκρων στον πολιτικό βίο της χώρας.  Συγκεκριμένα, με αφορμή το τραγικό περιστατικό της δολοφονίας στο Κερατσίνι και της συνακόλουθης στοχοποίησης της πολυσχιδούς βίας που ασκεί η ΧΑ, έγινε προσπάθεια από αρκετούς (κι όχι μόνο από τον Χρύσανθο Λαζαρίδη) να καταδειχθεί η συμπεριφορά ομάδων και κομμάτων της κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς ως επίσης βίαιη. Η προσπάθεια αυτή ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων τόσο από την Αριστερά όσο και από άλλους παράγοντες του δημόσιου βίου, ακόμα και εντός των πλαισίων της συντηρητικής παράταξης. Το παρόν κείμενο δεν φιλοδοξεί να προσθέσει μια γνώμη αναφορικά με τον αριθμό των πολιτικών άκρων ή να ονοματίσει πολιτικούς χώρους ως ακραίους ή μη. Φιλοδοξεί να κάνει κάτι μάλλον πιο χρήσιμο, να θέσει το θεωρητικό πλαίσιο καθορισμού της πολιτικής ακρότητας , όπως αυτή εννοε...